Bazı parçalar vardır ya ilk dinlediğinde çarpılırsın onlara. İlk görüşte aşkın o tarif edilemez duygusuyla eştir aslında ilk duyuşta aşk. Karmacoma’yı ilk dinlediğimde kapıldım büyüsüne ve uzunca bir süre playlistim’in baş sıralarından ineceğe de benzemiyor.
Aynı zamanda içmeden kafa yapan bir havası var bu parçanın. O depresif ritimlerin içerisinde boğulurken mutluluğa bakmak gibi birşey. Alıyor götürüyor uzaklaştırıyor gündelik hayatın tüm sıradanlıklarından, bambaşka diyarlara sürüklüyor insanı. Bitiyor sonra, kopmak istemiyorsun o dünyadan, tekrar dinliyorsun ve birkez daha karmacoma.
1987 yılında kurulmuş olmasına rağmen Massive Attack’ı bu kadar geç tanıdığıma üzülmüyor değilim. Diğer favorilerim ise “One Love” ve “Angel”.
Tek kötü yanı, bağımlılık yapması.
Dinleyiniz, dinlettiriniz…