Denemeler

Her ne kadar günümüzde radyonun eski günlerdeki tadı ve coşkusu kalmamış olsa da, ekran bombardımanına maruz kalamadığımız durumlarda radyo dinlemeye devam ediyoruz. Radyonun tahtı televizyon, bilgisayar derken şimdi de telefonun insanları meşgul etmesiyle birlikte iyiden iyiye sarsılmış durumda. Aslında sarsılan sadece radyonun tahtından ziyade insan ilişkileri fakat bu başka bir yazının konusu olacak kadar derin bir mevzu. En azından İstanbul trafiğinin o insana hayatı sorgulatan, yaşadığı şehirden ve belki de her biri kendi içinde çok güzel olan insanlardan nefret etmesine neden olan keşmekeşi içerisinde radyo hala bir kurtarıcı olabiliyor....

Nedir yalnızlık? Tabelada ‘Ayak sesleriniz de olmasa varolmadığınıza sizi neredeyse inandıracak bakışlar sokağı’ yazardı diyor İlhami Algör bir kitabında. Durdum ve düşündüm bu söz üzerine saatlerce, o bakışları üzerinde hissetmişliğin vermiş olduğu yalnızlığa küfrederek. Ya cevap bulamadım sorularıma ya da bulduklarımla tatmin olmadım. Sonuç olarak bir karar verdim ama; Yalnızlık bitsin!

Bir güzelle sözleştik arafta, Buluşacağımızı söyledi rüyada, Bir güzelle sözleştik orada, Onunla buluşacağım rüyamda,

“Soğuk bir kış sabahı çok sayıda kirpi donmamak için hep birlikte ısınmak üzere bir araya toplanır. Ama kısa süre sonra oklarının birbirleri üzerindeki etkilerini görüp yeniden ayrılırlar. Isınma gereksinimi onları bir kez daha bir araya getirdiğinde okları yine kendilerine engel olur ve iyi kötü arasında gidip gelirler, ta ki birbirlerine katlanabilecekleri uygun mesafeyi bulana kadar. Bunun gibi insanların hayatlarının boşluğundan ve tekdüzeliğinden kaynaklanan toplum gereksinimi onları bir araya getirir, ama nahoş ve tiksinti verici özellikleri onları bir kez daha birbirinden ayırır....

Ve bu rüzgarın çığlığı, huu huu çekerken derviş misali, Ben burada, monitör karşısında klavye parmaklıyorum, Çıkıp yürümek varken, tepemde yağmur , rüzgar yüzümde, İnternet üzerinde saçmalıyorum…