sigara

Sigarayı kesin olarak bırakmaya karar vermeden önce defalarca bıraktım. Ardını arkasını düşünmeden. Bırakırken de genelde “şu paket de bitsin de öyle bırakırım”, “yeni yılda sigarayı bırakıyorum”, “pazartesi kesin bırakacağım şu illeti” gibi cümleler kurmadan, aklıma geldiği anda elimdeki sigara paketini buruşturup en yakın çöpe atar, bırakırdım. Sonrası sigara içenlere atılan pis bakışlar, bir süre çay, kahve ve biradan uzak durmalar. Sinir krizler ve panik ataklarla geçen bir süreç ve kısır bir döngü....

Çok sevgili dostlar derler ya hani, giden sevgilinin ardından seni teselli etmek için “Bırak gitsin! Dönerse senindir. Dönmezse zaten hiç senin olmamıştır” kıl olurdum bu klişeye aslında. Çünkü ne giden tilkidir benim gözümde, ne de ben kürkçü. Öyle olmadı ama bu sefer bıraktım gitti, iki ay kadar ne aradı ne de sordu. Telepati kurarak dahi kendini hatırlatmadı. Onsuz yaşamak zor gelse de ilk zamanlar, aklıma düşse de zamanlı zamansız alışmaya başlamıştım yokluğuna....